نمى‌كنيد (مگر اينكه پاسخ آن را آماده دارم) و همچنين درباره هيچ گروهى كه حتّى يك صد نفر را هدايت يا گمراه مى‌كند، پرسشى نمى‌كنيد، مگر اينكه از دعوت كننده، رهبر و كسى كه آنها را به پيش مى‌راند، و از جايگاه خيمه و خرگاه و محلّ اجتماع آنها، و كسانى كه از آنها كشته مى‌شوند، يا به مرگ طبيعى مى‌ميرند (از همه اينها شما را آگاه مى‌سازم و اگر مرا از دست دهيد سپس ناراحتى‌هاى زندگى و مشكلات بر شما فرو بارد (و براى يافتن راه حل به اين و آن متوسّل شويد) بسيارى از پرسش كنندگان سر به زير مى‌افكنند و در حيرت فرو مى‌روند (چرا كه پاسخگويى براى اين سؤالات نمى‌يابند) و بسيارى از مسئولان (و آنها كه مورد پرسش واقع مى‌شوند) از پاسخ فرو مى‌مانند، اين حوادث و بلاها هنگامى روى مى‌دهد كه جنگ بر شما طولانى شود و (براى در هم كوبيدن شما) دامن به كمر زند و دنيا آنچنان بر شما تنگ گردد كه ايّام بلا را بسيار طولانى بشمريد و سخت بى‌تابى كنيد (و اين وضع همچنان ادامه مى‌يابد) تا زمانى كه خداوند، پرچم فتح و پيروزى را براى باقى مانده نيكان شما به اهتزاز درآورد!

شرح و تفسير من چشم فتنه را كور كردم!

امام عليه السّلام در نخستين بخش اين خطبه- بعد از حمد و ثناى الهى- مردم را مخاطب ساخته مى‌فرمايد:

«اى مردم! من چشم فتنه را كور كردم و كسى جز من بر اين كار جرأت نداشت، بعد از آنكه ظلمت فتنه‌ها، در همه جا گسترده شد و به آخرين درجه شدّت رسيد!».

(أمّا بعد حمد اللّه، و الثّناء عليه، أيّها النّاس! فإنّي فقأت‌ [1] عين الفتنة، و لم يكن ليجترى‌ء

[1] «فقأت» از مادّه «فقأ» (بر وزن فقر) به معناى شكافتن دمل براى بيرون آوردن چرك و خون آن است و هرگاه در مورد چشم به كار رود، به معناى در آوردن يا شكافتن آن مى‌آيد كه نتيجه آن، كورى است.