كه هر كدام را صداى خاصّى است و بيانگر واقعيت جداگانه‌اى. يكى از سوز و درد درونى حكايت مى‌كند و ديگرى از مخفى كارى و احتياط؛ يعنى خداوند هم از مراكز پر ازدحام با خبر است و هم از مكان‌هاى خاموش.

در ادامه اين سخن، باز انگشت روى امور ديگرى از امور لطيف و ظريف و مخفى و پنهان گذارده و شمول علم بى‌پايان پروردگار را نسبت به آن، با تعبيراتى بسيار جالب و زيبا روشن مى‌سازد. مى‌فرمايد: «خداوند از جايگاه پرورش ميوه‌ها در درون غلاف شكوفه‌ها، و از مخفى‌گاههاى وحوش در درون غارهاى كوه‌ها و اعماق درّه‌ها و از نهانگاه پشه‌ها در ميان ساقه‌ها و پوستهاى درختان، و از محلّ پيوستگى برگها به شاخه‌ها و از جاى حركت نطفه‌ها از صلب (پدران) و آميزش با نطفه (مادران) در درون رحم‌ها مطّلع است». (و منفسح‌ [1] الثّمرة من ولائج‌ [2] غلف‌ [3] الأكمام‌ [4]، و منقمع‌ [5] الوحوش من غيران‌ [6] الجبال و أوديتها، و مختباء البعوض بين سوق‌ [7] الأشجار و ألحيتها [8]، و مغرز [9] الأوراق من الأفنان‌ [10]، و محطّ الأمشاج‌ [11] من مسارب‌ [12] الأصلاب).

[1] «منفسح» به معناى جايگاه وسيع از مادّه «فسح» (بر وزن مسح) به معناى وسعت دادن گرفته شده است.

[2] «ولائج» جمع «وليجه» به معناى لباس زيرين و محرم اسرار و امر پنهانى است (از مادّه «ولوج» به معناى داخل شدن پنهانى).

[3] «غلف» جمع «غلاف» كه معناى آن مشهور است.

[4] «أكمام» جمع «كمّ» (بر وزن جنّ) به معناى برگهايى است كه شكوفه‌ها را مى‌پوشاند و بعيد نيست اضافه «غلف» به «أكمام» اضافه بيانيّه باشد.

[5] «منقمع» به معناى محلّ اختفا است (از مادّه «انقماع» به معناى اختفا گرفته شده است).

[6] «غيران» جمع «غار» كه معناى آن معروف است. البتّه عرب به غارهاى وسيع، كهف مى‌گويد.

[7] «سوق» جمع «ساقه» مانند ساقه درختان و گياهان است.

[8] «ألحيه» جمع «لحاء» (بر وزن كتاب) به معناى پوست درختان است.

[9] «مغرز» به معناى محلّ ريشه‌هاى هر چيزى است؛ (از مادّه «غرز» (بر وزن فرض) به معناى فرو كردن است، مانند فرو كردن سوزن در پارچه).

[10] «أفنان» جمع «فنن» (بر وزن قلم) به معناى شاخه تازه و پر برگ درختان است.

[11] «أمشاج» جمع «مشج» (بر وزن مشق، يا بر وزن سبب) به معناى شى‌ء مخلوط است.

[12] «مسارب» جمع «مسرب» (بر وزن مركب) به معناى محلّ راه رفتن در سراشيبى يا ريزش آب و مانند آن است. (از مادّه «سرب» (بر وزن حرب) به معناى راه سراشيبى است).