ايمانشان افزوده شود، لشكريان آسمان و زمين از آن خداست و خداوند دانا و حكيم است». [1] همين سكينه و آرامش بود، كه در جنگ‌هاى اسلامى عامل پيروزى مسلمين بر دشمنان گرديد، در لحظات بسيار سخت و طوفانى مانند زمانى كه پيغمبر اكرم صلّى اللّه عليه و آله در غار «ثور» بود و دشمن خونخوار در جستجوى آن حضرت، به در غار رسيده بود، باز همين سكينه و آرامش به يارى او شتافت! در سومين دستور مى‌فرمايد: «دندان‌ها را بر هم بفشاريد! كه مقاومت جمجمه‌ها را در برابر ضربات دشمن بيشتر مى‌كند» (و عضّوا على النّواجذ، فإنّه انبى‌ [2] للسّيوف عن الهام‌ [3]).

«نواجذ» جمع «ناجذ» گاه به معناى همه دندان‌ها تفسير شده و گاه به معناى دندان‌هاى آسيا- كه بعد از «انياب» واقع شده- و گاه آن را به معناى خصوص دندان عقل، تفسير كرده‌اند، در اينجا مناسب معناى اوّل است يعنى: همه دندان‌ها را بر هم بفشاريد! گفته مى‌شود، اين كار دو فايده مهم دارد، نخست اينكه: ترس و وحشت را از بين مى‌برد، به همين دليل انسان هنگامى كه از ترس مى‌لرزد، بطور ناخود آگاه دندان‌ها را به هم فشار مى‌آورد، تا لرزه آنها ساكت شود. و ديگر اينكه: عضلات و استخوان‌هاى سر را محكم نگاه مى‌دارد، تا در برابر ضربات دشمن آسيب كمترى ببيند.

[1] سوره فتح، آيه 4.

[2] «أنبى» از مادّه «نبو» (بر وزن نبض) به معناى ارتفاع چيزى نيست به چيز ديگر و دور شدن از آن است، به همين دليل، هنگامى كه شمشيرها كارگر نشود اين واژه در مورد آن به كار مى‌رود، گويى از آن دور مى‌شود و فاصله مى‌گيرد.

[3] «هام» جمع «هامه» به معناى «سر هر موجود ذى روحى» است و گاه اين واژه به همين معنا به طور مطلق به كار رفته است.