گاه در صفات جمال و جلال پروردگار نيز، گرفتار اين اشتباه بزرگ مى‌شويم و مثلا فكر مى‌كنيم همانگونه كه ما در أعمالمان دنبال هدف و سودى هستيم كه به ما باز مى‌گردد، افعال خداوند نيز همين‌گونه است! در حاليكه او وجودش از هر نظر كامل و بى‌نهايت و هستى مطلق است و به همين دليل، جامع تمام كمالات مى‌باشد و هيچ نقصان و كمبودى در ذات پاك او راه ندارد. با توجّه به اين حقيقت، افعال او رنگ ديگرى به خود مى‌گيرد و از آنجا كه فاعل حكيم، كارى بى‌هدف انجام نمى‌دهد، بايد هدف افعال او را در بيرون از وجود او و نسبت به بندگانش جستجو كنيم.

توصيف بالا به طور دقيق، اشاره به همين نكته است و تمام اهدافى را كه نشانه رفع كمبودهاست، از افعال خداوند نفى مى‌كند! هدف ما در بسيارى از كارهايمان اين است كه قدرت خود را بيشتر كنيم و بر توان خود بيفزاييم. گاه هدف اين است كه با آينده‌نگرى، از عواقب بدى كه ممكن است در پيش باشد خود را بر كنار داريم. و گاه آن است كه بر افراد هم طراز ستيزه‌جو، كه از برون قصد نابودى يا تضعيف ما را دارند، غلبه كنيم.

گاه براى اين است كه در برابر همتاى فزون‌طلب، كه از درون زندگى ما، با ما مبارزه مى‌كند، ايستادگى كرده و او را بر سرجايش بنشانيم.

و گاه وجود اضداد، مانع راه ما مى‌شوند و مى‌خواهيم با تلاش و كوشش، موانع را از سر راه برداريم. از اين رو، افعال ما درست در اين راستا و به همين منظور صورت مى‌گيرد.

در توصيف بالا از خداوند، بر اين معنا تأكيد شده است كه اهداف پنج‌گانه بالا در افعال او مورد توجّه نيست: نه كمبودى در قدرت دارد و نه از حوادث آينده مى‌ترسد، نه شبيه و نظيرى دارد كه جاى او را بگيرد و نه همتايى كه در برابر او فزون‌طلبى كند و نه ضدّ و مانعى كه بر سر راه او بنشيند و قصد نابودى او را داشته باشد.