خطبه 65 [1] و من خطبة له عليه السّلام و فيه مباحث لطيفة من العلم الإلهي‌

در اين خطبه بحثهاى لطيفى از علم خداوند (و ساير صفات او) مطرح شده است‌

خطبه در يك نگاه‌

از آنجا كه ذكر خدا و توجّه به اسما و صفات او به انسان نيرو مى‌بخشد و او را به مسؤليت‌هايش در زمينه جهاد با دشمنان آشناتر مى‌كند، امام عليه السّلام قبل از جنگ‌ها و در طول جنگ، مردم را به خداوند و صفات جلال و جمال او توجّه مى‌داد و اين خطبه نيز كه در آستانه جنگ ديگرى با معاويه و ظالمان شام ايراد شده، بسيارى از دقايق صفات خداوند، مخصوصا در زمينه علم و قدرت او را بر شمرده، تا در سايه آگاهى و توجّه بيشتر به اين صفات، نور و صفاى بيشتر، و قدرت و توان فزونترى در شنوندگان حاصل گردد.

[1] سند خطبه: «شيخ صدوق»- رضوان اللّه تعالى عليه- اين خطبه را با مقدارى تفاوت، در كتاب توحيدش نقل كرده و اضافه مى‌كند كه: اين خطبه را زمانى امام عليه السّلام ايراد فرمود كه مردم را جهت جنگ با معاويه براى دومين بار بسيج مى‌كرد. از جمله كسانى كه بخش‌هايى از اين خطبه را نقل كرده‌اند مرحوم «آمدى» در «غرر الحكم» است، گر چه او بعد از «سيّد رضى» مى‌زيسته، ولى تفاوت‌هايى كه در تعبيرات او با «سيّد رضى» وجود دارد نشان مى‌دهد كه از منابع ديگرى آن را گرفته است (مصادر نهج البلاغه، جلد 2، صفحه 50).