بخش سوم‌

فاتّقى عبد ربّه، نصح نفسه، و قدّم توبته، و غلب شهوته، فإنّ أجله مستور عنه، و أمله خادع له، و الشّيطان موكّل به، يزيّن له المعصية ليركبها، و يمنّيه التّوبة ليسوّفها، إذا هجمت منيّته عليه أغفل ما يكون عنها، فيا لها حسرة على كلّ ذي غفلة أن يكون عمره عليه حجّة، و أن تؤدّيه أيّامه إلى الشّقوة! نسأل اللّه سبحانه أن يجعلنا و إيّاكم ممّن لا تبطره نعمة و لا تقصّر [تقتصروا] به عن طاعة ربّه غاية، و لا تحلّ به بعد الموت ندامة و لا كابة.

ترجمه‌

بنده بايد از پروردگارش بترسد! خويشتن را اندرز دهد، توبه را مقدّم دارد، و بر شهوات خود چيره شود، زيرا مرگ او، از نظرش پنهان است و آرزويش او را فريب مى‌دهد، شيطان همواره مراقب اوست و گناه را در نظرش جلوه مى‌دهد، تا مرتكب شود، و او را در آرزوى توبه نگه مى‌دارد، تا آن را به تأخير اندازد و هنگامى كه مرگ بر او هجوم مى‌آورد در غافلترين حالت باشد! اى واى بر انسان غافلى كه عمرش حجتى بر ضدّ اوست! (و در قيامت گواهى مى‌دهد كه همه امكانات در اختيار او بود امّا از آن بهره نگرفت) و واى به حال انسانى كه روزگارش (كه بايد سرچشمه سعادت او شود) او را به شقاوت كشاند! از خداوند سبحان مى‌خواهيم كه ما و شما را از كسانى قرار دهد كه هيچ نعمتى آنان را مست و مغرور نمى‌سازد و هيچ هدفى آنها را