بخش پانزدهم‌

و أعظم ما هنالك بليّة نزول الحميم، و تصلية الجحيم، و فورات السّعير، و سورات الزّفير، لا فترة مريحة، و لا دعة مزيحة، و لا قوّة حاجزة، و لا موته ناجزة، و لا سنة مسلّية، بين أطوار الموتات، و عذاب السّاعات! إنّا باللّه عائذون!

ترجمه‌

و بزرگترين بالا در آنجا، آب سوزان دوزخ و ورود در جهنّم و شعله‌هاى برافروخته و نعره‌هاى آتش آن است. نه فترتى آرام‌بخش در عذاب او است و نه آرامشى كه از درد جانكاه او بكاهد. نه قدرتى كه مانع كيفر او شود، نه مرگى كه او را از اين همه مصايب برهاند، و نه خوابى كه به او تسكين دهد، بلكه در ميان انواع كيفرهاى مرگبار و عذاب‌هاى مداوم گرفتار است! و ما به خدا پناه مى‌بريم! (از چنين سرنوشتى)

شرح و تفسير

قبر، باغى از بهشت يا حفره‌اى از دوزخ است!

امام عليه السّلام در اين بخش از سخنانش به حوادث عالم برزخ و گرفتارى‌هايى كه گنهكاران با آن دست به گريبانند، اشاره مى‌كند. چرا كه مسأله ثواب و عقاب، تنها مربوط به عالم قيامت نيست، بلكه در جهان برزخ كه واسطه‌اى است بين عالم دنيا و عالم قيامت نيز، بخشى از آن دامنگير گروه زيادى مى‌شود و حديث معروف:

«القبر