بخش هشتم‌

فهل ينتظر أهل بضاضة الشّباب إلّا حواني الهرم؟ و أهل غضارة الصّحّة إلّا نوازل السّقم؟ و أهل مدّة البقاء إلّا آونة الفناء؟ مع قرب الزّيال، و أزوف الإنتقال، و علز القلق، و ألم المضض، و غصص الجرض، و تلفّت الإستغاثة بنصرة الحفدة و الأقرباء، و الأعزّة و القرناء!

ترجمه‌

آيا جوانان شاداب، انتظارى جز خميدگى پيرى دارند، و آيا آنها كه برخوردار از نعمت تندرستى كامل هستند، جز انواع بيمارى‌ها را چشم به راه مى‌باشند؟ و آيا كسانى كه از بقا، برخوردارند جز لحظات فنا را منتظرند؟ اينها همه در حالى است كه هنگام فراق و جدايى و لرزه و اضطراب، و ناراحتى مصيبت، و چشيدن طعم تلخ مصايب، و فروبردن جرعه‌هاى درد و رنج، و گردش چشم به اطراف، براى كمك خواهى و يارى جستن از فرزندان و نزديكان و عزيزان و هم قطاران، فرا رسيده است!

شرح و تفسير

به هوش باشيم، همه نعمت‌ها زوال‌پذيرند!

امام عليه السّلام در اين بخش از سخنانش، اشاره به نكته مهمّ ديگرى در رابطه با زندگى دنيا و مواهب آن مى‌فرمايد، كه تمام نعمت‌هايش در شرف زوال و اضمحلال است و به همين دليل، نه قابل اعتماد است و نه شايسته دلبستگى! مى‌گويد: «آيا جوانان‌