الغنى، و صبر على البغضة و هو يقدر على المحبّة، و صبر على الذّلّ و هو يقدر على العزّ، آتاه اللّه ثواب خمسين صدّيقا ممّن صدّق بي‌

، زمانى فرا مى‌رسد! كه حكومت جز با ريختن خون بى‌گناهان و ظلم و ستم، ميسّر نخواهد شد و غنا جز به غصب و بخل حاصل نشود و جلب محبّت مردم جز به خارج شدن از موازين دين و پيروى از هواى نفس فراهم نمى‌گردد، كسى كه آن زمان را درك كند و بر فقر صبر نمايد در حاليكه توانايى بر غنا (از طريق ظلم و گناه) دارد و همچنين بر بغض و كينه مردم صبر كند در حالى كه قادر بر جلب محبّت (از طريق پيروى از هواى نفس) مى‌باشد و نيز خوارى را تحمّل نمايد، در حالى كه توانايى بر عزّت و قدرت (از طريق حرام) را دارد، خداوند پاداش پنجاه صدّيق از كسانى كه مرا تصديق كردند، به او مى‌دهد. [1]» در اين بخش از خطبه، امام عليه السّلام مخصوصا تأكيد بر غنيمت شمردن فرصت و پيشى گرفتن بر اجل نموده است، چرا كه فرصتها همچون ابرها به سرعت درگذرند و انجام كارهاى مثبت هميشه در معرض موانع گوناگون قرار دارند، در حديثى از امام صادق عليه السّلام مى‌خوانيم:

«إذا هممت بخير فبادر فإنّه ما تدري ما يحدث‌

، هنگامى كه تصميم بر كار خيرى گرفتى شتاب كن! چرا كه نمى‌دانى چه پيش مى‌آيد. [2]» و در حديث ديگرى از همان بزرگوار مى‌خوانيم كه فرمود:

«إذا همّ أحدكم بخير أو صلة فإنّ عن يمينه و شماله شيطانين فليبادر لا يكفّاه عن ذلك‌

، هنگامى كه كسى از شما تصميم بر كار خير و يا عطا و بخشش بگيرد، مراقب باشد كه در طرف راست و چپ او دو شيطان است. در انجام آن شتاب كند، مبادا او را از آن كار باز دارد. [3]»

[1] اصول كافى، جلد 2، صفحه 91.

[2] اصول كافى، جلد 2، صفحه 142.

[3] همان مدرك، صفحه 143.