به هر حال، اين خطبه از خطبه‌هايى است كه امام عليه السّلام بعد از جنگ «صفّين» ايراد فرموده و آن‌ها را سرزنش مى‌كند كه چرا از پيروزى كه در چند قدمى شما بود استقبال نكرديد و كار را ناتمام گذارديد و كشور اسلام را در فتنه فرو برديد؟! به همين جهت، آنها را تشبيه به زن باردارى مى‌كند كه در آخرين روزهاى دوران حمل، جنين خود را ساقط كند و سرپرستش بميرد و ميراث او را بستگان دور دستش ببرند و به تمام معنا بيچاره شود. سپس در بخش ديگرى از اين خطبه، به پاسخ كسانى مى‌پردازد كه پاره‌اى از سخنانش را تكذيب كردند و حقايق گرانبهايى را كه امام عليه السّلام در اختيار آنها گذارده بود، بر اثر نادانى و عدم شناخت ناديده گرفتند.

اين خطبه نيز به خوبى نشان مى‌دهد كه على عليه السّلام تا چه حدّ مظلوم بود و گرفتار چه مردمى شده بود.