بخش اول‌

ألا و إنّ الدّنيا قد تصرّمت، و آذنت بانقضاء، و تنكّر معروفها و أدبرت حذّاء، فهي تحفز بالفناء سكّانها و تحدو بالموت جيرانها و قد أمرّ منها ما كان حلوا، و كدر منها ما كان صفوا، فلم يبق منها إلّا سملة كسملة الإداوة أو جرعة كجرعة المقلة، لو تمزّزها الصّديان، لم ينقع. فأزمعوا عباد اللّه الرّحيل عن هذه الدّار المقدور على أهلها الزّوال، و لا يغلبنّكم فيها الأمل، و لا يطولنّ عليكم فيها الأمد.

ترجمه‌

آگاه باشيد كه دنيا به آخر رسيده و پايان يافتن خود را اعلام كرده است، زيباييهايش به زشتى گراييده و روى برگردانده و به سرعت دور مى‌شود، (آرى) ساكنانش را به سوى فنا مى‌راند و همسايگانش را با آهنگ مرگ پيش مى‌برد، آنچه از دنيا شيرين بوده به تلخى گراييده و آنچه صاف و زلال بود تيرگى يافته است (بگونه‌اى كه) چيزى از آن باقى نمانده، مگر به اندازه ته مانده ظرف آبى، يا جرعه ناچيزى همچون مقدار آبى كه به هنگام كمبود و جيره‌بندى شديد آب به افراد مى‌دهند، و به اندازه‌اى كه اگر تشنه‌اى آن را بنوشد هرگز عطش او فرو نمى‌نشيند! حال كه چنين است اى بندگان خدا تصميم بر كوچ كردن از اين سرا بگيريد (و خود را آماده كنيد) كه زوال و نيستى بر اهل آن فرض شده است، نكند آرزوها بر شما چيره شود و مبادا گمان بريد كه عمرتان طولانى خواهد بود (و در غفلت فرو رويد).