«فكفى واعظا بموتى عاينتموهم، حملوا الى قبورهم غير راكبين و انزلوا فيها غير نازلين. فكأنّهم لم يكونوا للدّنيا عمّارا و كأنّ الآخرة لم تزل لهم دارا، براى عبرت و اندرز شما، همين بس است كه مردگانى را با چشم خود ديده‌ايد كه آنها را بى‌اختيارشان، به گورهاشان حمل مى‌كردند و در ميان قبر قرار مى‌دادند، بى آن كه خود، بتوانند يا بخواهند در آن روز فرود آيند. (چنان از نظرها محو مى‌شوند) كه گويى، هرگز در ميان مردم اين گيتى نبوده‌اند و گوئى سراى آخرت، همواره خانه آنان بوده است» [1].

در نكته دوم، اشاره به موضوع اقبال آخرت و روى آوردن سراى ديگر است، مى‌فرمايد: آخرت روى آورده و طلايه‌هاى آن آشكار گرديده است»، (و إنّ الآخرة قد أقبلت، و أشرفت باطّلاع.) [2] نخستين منزلگاه آخرت، مرگ است كه همواره، مردم جهان را يكى پس از ديگرى در كام خود فرو مى‌برد و اين، خود نشانه روى آوردن جهان آخرت است.

به اين ترتيب، امام عليه السّلام به همگان هشدار مى‌دهد كه دير يا زود، آماده وداع با اين جهان و گام نهادن در سراى ديگر شوند و آنچه را كه لازمه اين سفر عمومى و پر خوف و خطر است فراهم سازند و پيش از آن كه فرصت از دست رود به تهيه ساز و برگ برخيزند.

در سومين نكته ترسيم بسيار گويا و جالبى از چگونگى اين سرا و آن سرا و پيوند و ارتباط ميان اين دو فرموده و مى‌گويد: «بدانيد! امروز، روز تمرين و آمادگى است و فردا روز مسابقه. جايزه برندگان بهشت و سرانجام (شوم) عقب ماندگان آتش دوزخ‌

[1] خطبه 188.

[2] «اطلاع» از ماده «طلع» در اصل، به معناى «ظهور و بروز» است. و طلوع خورشيد، به معناى ظهور آن است. و طلع به معناى «شكوفه خرما» نيز از همين مادّه گرفته شده است. اطلاع به معناى «سركشيدن و سركشى كردن و آگاهى يافتن» نيز از همين معنا سرچشمه گرفته است. بعضى معتقدند كه اين واژه به «آگاهى ناگهانى» گفته مى‌شود.