465 فِى مَدْحِ الْأَنْصَارِ هُمْ وَاللَّهِ رَبَّوُا الإِسْلَامَ كَمَا يُرَبَّى الْفِلْوُ، مَعَ غَنَائِهِمْ، بِأَيْدِيهِمُ السِّبَاطِ، وَأَلْسِنَتِهِمُ السِّلَاطِ.

امام عليه السلام‌ در مدح و ستايش انصار چنين فرمود:

به‌خدا سوگند آن‌ها اسلام را همچون فرزندى در دامانشان پرورش دادند با دست‌هاى گشاده و پرسخاوت و زبان‌هاى گويا و فصيح، با اين‌كه نياز مادى به آن نداشتند. [1]

[1]. سند گفتار حكيمانه:

تنها موردى كه مرحوم خطيب در مصادر اضافه بر نهج‌البلاغه ذكر مى‌كند اين است كه زمخشرى در ربيع‌الابرار آن را با تفاوتى ذكر كرده است. (مصادر نهج‌البلاغه، ج 4، ص 315).

ولى در نسخه ربيع‌الابرارى كه ما در دست داريم هيچ تفاوتى با آنچه در نهج‌البلاغه آمده است ديده نمى‌شود.