نكته ديگر اين‌كه در بعضى از نسخ نهج‌البلاغه اين گفتار حكيمانه آخرين كلمه قصار است و هجده كلمه قصار بعدى ذكر نشده است در حالى كه در نسخه‌هاى ديگر چنين نيست شايد به اين دليل كه مرحوم سيد رضى بعداً آن‌ها را ملحق ساخته و در همه نسخه‌ها نبوده است.

نكته مدح و تمجيد در حد اعتدال‌

شك نيست كه بايد نيكوكاران را به‌سبب نيكى‌هايشان مورد تشويق و تقدير قرار داد همان‌گونه كه بدكاران مورد نكوهش قرار مى‌گيرند.

خداوند متعال در قرآن مجيد ياران پيشگام پيامبر اكرم صلى الله عليه و آله و كسانى را كه بعداً به آن‌ها ملحق مى‌شوند و مسير صحيح آن‌ها را در پيش مى‌گيرند مورد تقدير قرار داده، مى‌فرمايد: « «وَالسَّابِقُونَ الْأَوَّلُونَ مِنَ الْمُهَاجِرِينَ وَالْأَنصَارِ وَالَّذِينَ اتَّبَعُوهُمْ بِإِحْسَانٍ رَّضِىَ اللَّهُ عَنْهُمْ وَرَضُوا عَنْهُ وَأَعَدَّ لَهُمْ جَنَّاتٍ تَجْرِى تَحْتَهَا الْأَنْهَارُ خَالِدِينَ فِيهَا أَبَداً ذَلِكَ الْفَوْزُ الْعَظِيمُ»؛ پيشگامان نخستين از مهاجرين و انصار، و كسانى كه به نيكى از آن‌ها پيروى كردند، خداوند از آن‌ها خشنود شد و آن‌ها (نيز) از او خشنود شدند؛ و باغ‌هايى از بهشت براى آنان فراهم ساخته كه نهرها از زير درختانش جارى است؛ جاودانه در آن خواهند ماند و اين است پيروزى بزرگ!». [1]

اميرمؤمنان على عليه السلام نيز در عهدنامه معروف مالك اشتر به مالك چنين توصيه مى‌كند:

«وَلا يَكُونَنَّ الْمُحْسِنُ وَالْمُسِى‌ءُ عِنْدَكَ بِمَنْزِلَةٍ سَوَاءٍ فَإِنَّ فِى ذَلِكَ تَزْهِيداً لِأَهْلِ الْإِحْسَانِ فِى الْإِحْسَانِ وَتَدْرِيباً لِأَهْلِ الْإِسَاءَةِ عَلَى الْإِسَاءَةِ

؛ هرگز نبايد افراد نيكوكار و بدكار نزد تو يكسان باشند، زيرا اين كار سبب مى‌شود كه نيكوكاران‌

[1]. توبه، آيه 100.