روزانه و شبانه و بر شيطان پيروز شدن، اين پيروزى را جشن مى‌گيرند؛ جشن اطاعت فرمان حق.

در عيد قربان كه دومين عيد اسلامى است بعد از انجام فريضه حج توسط زوار خانه خدا و به پايان رساندن قسمت عمده اين فريضه، حاجيانى كه در مِنا هستند عيد مى‌گيرند و ساير مسلمانان نيز با آن‌ها هم‌صدا مى‌شوند و آن را روز عيد اعلام مى‌كنند كه آن هم عيد اطاعت است.

از اين‌جا روشن مى‌شود، اين‌كه امام عليه السلام مى‌فرمايد: روز عيد فطر عيد براى كسانى است كه روزه و طاعات آن‌ها قبول شده، يك واقعيت است. كسانى كه خداى‌نكرده اصلًا روزه نگرفته‌اند و يا روزه‌هاى آن‌ها آلوده به گناهان و نافرمانى‌ها بوده و به همين دليل مقبول درگاه حق واقع نشده نمى‌توانند شاد و خوشحال باشند؛ شادى از آن كسانى است كه طاعاتشان مقبول درگاه حق شده است.

بر اساس اين منطق هر روزى كه انسان در آن گناه نكند و از صبحگاهان تا آخر شب از معصيت پروردگار بپرهيزد آن روز، روز عيد او محسوب مى‌شود و به اين بيان، ما مى‌توانيم تمام ايام سال را ايام عيد خود قرار دهيم.

البته در اسلام اعياد ديگرى وجود دارد كه مربوط به حوادث بسيار مهم است ازجمله عيد غدير كه همان عيد ولايت و منصوب شدن اميرمؤمنان عليه السلام به خلافت و جانشينى پيامبر اكرم صلى الله عليه و آله است و عيداللَّه الاكبر ناميده شده است.

ميلادهاى پيامبر اكرم صلى الله عليه و آله و امامان معصوم عليهم السلام نيز هركدام عيد محسوب مى‌شود چون يادآور واقعه مهمى است و آن بهره‌مند شدن از يك پيشواى بزرگ الهى است.

شاعر عرب مى‌گويد: