شرح و تفسير بى‌اعتبارى اين دو نعمت‌

امام عليه السلام در اين گفتار حكيمانه به نكته‌اى درباره ناپايدارى نعمت‌هاى دنيا اشاره كرده و مخصوصاً دو نعمت بزرگ سلامتى و بى‌نيازى را مورد توجه قرار داده، مى‌فرمايد: «سزاوار نيست انسان به دو چيز اطمينان پيدا كند: سلامتى و ثروت. چراكه در همان حال كه انسانى را تندرست مى‌بينى ناگهان بيمار مى‌شود و در همان حال كه او را ثروتمند مى‌بينى ناگهان فقير و مستمند مى‌گردد»؛

(لَا يَنْبَغِي لِلْعَبْدِ أَنْ يَثِقَ بِخَصْلَتَيْنِ: الْعَافِيَةِ، وَالْغِنَى. بَيْنَا تَرَاهُ مُعَافىً، إِذْ سَقِمَ؛ وَ بَيْنَا تَرَاهُ غَنِيّاً، إِذِ افْتَقَرَ)

. آنچه را امام عليه السلام در اين گفتار حكيمانه بيان فرموده همه يا غالب ما در طول عمر خود نمونه‌هاى متعددى از آن را ديده‌ايم؛ افرادى سالم، قوى‌پيكر و قهرمان را مشاهده كرده‌ايم كه ناگهان به ما اطلاع دادند بيمار شده و در بستر بيمارى افتاده و قادر به حركت نيست.

آرى! انسان بسيار آسيب‌پذير است، يك ميكروب بسيار كوچك و از آن كوچكتر يك ويروس كه با چشم مسلّح نيز به‌زحمت ديده مى‌شود ممكن است انسانى را از پاى درآورد.

بيمارى بسيار خطرناك سرطان، از طغيان يك سلول در بدن شروع مى‌شود كه رشد و نمو پى‌درپى مى‌كند و تبديل به غده‌اى سرطانى مى‌شود و انسان‌