383 احْذَرْ أَنْ يَرَاكَ اللَّهُ عِنْدَ مَعْصِيَتِهِ وَ يَفْقِدَكَ عِنْدَ طَاعَتِهِ فَتَكُونَ مِنَ الْخَاسِرِينَ، وَ إِذَا قَوِيتَ فَاقْوَ عَلَى طَاعَةِ اللَّهِ، وَ إِذَا ضَعُفْتَ فَاضْعُفْ عَنْ مَعْصِيَةِ اللَّهِ.

امام عليه السلام فرمود:

برحذر باش از اين‌كه خدا تو را نزد معصيتش حاضر ببيند و نزد طاعتش غايب‌

كه از زيان‌كاران خواهى بود، و هرگاه قوى و قدرتمند مى‌شوى قدرت‌

بر اطاعت خداوند داشته باش و هرگاه ضعيف و ناتوان مى‌گردى‌

در برابر معصيت خداوند ضعيف و ناتوان باش. [1]

[1]. سند گفتار حكيمانه:

تنها منبعى كه مرحوم خطيب در مصادر براى اين كلام شريف غير از نهج‌البلاغه ذكر كرده كتاب غررالحكم آمدى است كه آن را با تفاوتى ازنظر الفاظ آورده است هر چند معنا يكى است. (مصادر نهج‌البلاغه، ج 4، ص 280).

ولى با مراجعه به كتاب من لايحضره الفقيه مرحوم صدوق روشن مى‌شود كه او نيز صدر آن را با تفاوتى ضمن وصيت اميرمؤمنان عليه السلام به فرزندش محمّد بن حنفية ذكر نموده است (من لايحضره الفقيه، ج 2، ص 628) و مى‌دانيم مرحوم صدوق پيش از سيد رضى مى‌زيسته است. قابل توجه اين‌كه در من لا يحضر اين كلام شريف به‌صورت دو قسمت جداگانه در دو مورد از وصيت نامه مزبور ذكر شده است. (جمله و اذا قويت ... جداگانه است) (من لايحضره الفقيه، ج 3، ص 556).