نام کتاب : پيام امام امير المومنين(ع) نویسنده : مكارم شيرازى، ناصر جلد : 14 صفحه : 89
وظيفه خود
عدول كند، همه به عنوان واجب كفايى مأمورند او را نصيحت كرده و به انجام وظيفه فرا
خوانند و هرگاه كسى آشكارا منكرى را انجام دهد و كارى برخلاف موازين اسلامى مرتكب
شود، همه مسئولند او را اندرز دهند و از آن كار بازدارند.
بنابراين،
امر به معروف، مصلحتى است براى توده مردم و نهى از منكر سبب پيشگيرى از كار سفيهان
است.
قابل توجه
است كه در امر به معروف بر عوام تكيه مىكند. اشاره به اينكه خواص، وظايف خود را
انجام مىدهند و كمتر نوبت به امر به معروف مىرسد و در مورد نهى از منكر بر سفها
تكيه مىكند اشاره به اينكه آدم عاقل و خردمند به دنبال گناه نمىرود و آنها كه
با ارتكاب گناه، هم به خود ظلم مىكنند و هم به جامعه، سفيه و كمخردند. قرآن مجيد
هم به اين موضوع اشارهاى دارد و مىفرمايد: «وَمَنْ
يَرْغَبُ عَنْ مِلَّةِ إِبْرَاهِيمَ إِلَّا مَنْ سَفِهَ نَفْسَهُ»؛
چه كسى از آيين ابراهيم، روىگردان خواهد شد به جز افراد نادان و سفيه؟».
[1]
درباره اهميت
امر به معروف و نهى از منكر و شرايط آن در بحثهاى گذشته مطالب قابل ملاحظهاى
آمده است. [2]
9. «و صله
رحم را براى افزايش نفوس مقرر داشت»؛
(وَصِلَةَ الرَّحِمِ مَنَماةً لِلْعَدَدِ)
. «مَنْمَاة»
مصدر ميمى و به معناى نمو كردن است و چون به صورت مفعول لاجله ذكر شده به معناى
سببيت نمو است.
روشن است
هنگامى كه افراد يك فاميل صله رحم به جاى آورند و مراقب يكديگر باشند و به همديگر
كمك كنند، تلفات در ميان آنها كم خواهد بود