داشتن بى‌خردان، و صله رحم را براى افزايش نفوس، و قصاص را براى حفظ خون‌ها (جان‌ها)، و اقامه حدود را براى بزرگ شمردن محرمات الهى، و ترك شرب خمر را براى حفظ و سلامت عقل، و دورى از سرقت را براى حفظ عفت (و پرهيز از آلودگى به اموال مردم)، و ترك زنا را براى حفظ نسب‌ها، و ترك لواط (و همجنس‌گرايى) را براى افزايش نسل، و شهادت و گواهى را براى اظهار حق در برابر انكارها، و ترك دروغ را براى احترام و بزرگداشت صدق و راستى، و سلام را امان در برابر ترس‌ها، و امامت را براى نظم و نظام امّت، و اطاعت و فرمانبردارى (از امام مسلمانان) را براى (تعظيم و تحكيم) مقام امامت قرار داده است. [1]

[1]. سند گفتار حكيمانه:

مطابق گفته خطيب رحمه الله در مصادر، از كسانى كه اين كلمات حكيمانه را در كتاب‌هاى خود نقل كرده‌اند نويسنده نهاية الإرب است كه بخش‌هايى از آن را به مناسبت در كتاب خود آورده و همچنين شافعى در مطالب السؤول و آمُدى در غررالحكم. با توجه به اين‌كه همه آن‌ها بخش‌هايى ازاين‌روايت را با تفاوت‌هايى نقل كرده‌اند روشن مى‌شود كه از مصادر ديگرى دريافت داشته‌اند. سپس اضافه مى‌كند كه اين بخشى از خطبه غرّاى فدكيه فاطمه زهرا عليها السلام را كه موافق و مخالف، آن را نقل كرده‌اند تشكيل مى‌دهد كه اميرمؤمنان على عليه السلام بخش‌هايى را به آن افزوده است. (مصادر نهج‌البلاغه، ج 4، ص 193)