351 و قال عليه‌السلام عِنْدَ تَنَاهِي الشِّدَّةِ تَكُونُ الْفَرْجَةُ، وَعِنْدَ تَضَايُقِ حَلَقِ الْبَلَاءِ يَكُونُ الرَّخَاءُ.

امام عليه السلام فرمود:

هنگامى كه سختى‌ها به آخرين درجه شدت برسد فرج حاصل مى‌شود و در آن هنگام كه حلقه‌هاى بلا تنگ مى‌گردد نوبت آسايش و راحتى فرا مى‌رسد. [1]

[1]. سند گفتار حكيمانه:

مرحوم خطيب در كتاب مصادر مى‌گويد: اين كلام شريف را قاضى تنوخى (متوفاى 381 كه قبل از مرحوم سيّد رضى مى زيسته) در كتاب الفرج بعد الشدة با اضافه‌اى آورده است. همچنين آمُدى در غررالحكم با تفاوتى آن را ذكر كرده و همه آن‌ها نشان مى‌دهد كه از منابع ديگرى اين حديث شريف را دريافت داشته‌اند. (مصادر نهج‌البلاغه، ج 4، ص 263)