مرحوم خطيب در مصادر مىگويد: اين گفتار حكيمانه بخشى از وصيتى است كه امام عليه
السلام براى فرزندش (امام حسن عليه السلام) بيان فرموده كه متن آن را كلينى رحمه
الله در كتابش به نام الرسائل ذكر كرده؛ ولى تنها، جمله اول آمده است. آنگاه
مىافزايد: قاضى قضاعى در دستور معالم الحكم و طرطوشى در سراج الملوك و كراجكى در
كنزالفوائد جمله اوّل را ذكر كردهاند. نيز «ميدانى» آن را در مجمع الامثال و ابن
طلحه شافعى در مطالب السؤول آوردهاند. آمُدى در غررالحكم آن را به دو صورت ذكر
كرده كه هر دو صورت با آنچه در نهجالبلاغه آمده تفاوت دارد. اين احتمال نيز وجود
دارد كه امام عليه السلام اين سخن را با تعبيرات مختلف در مواقع متفاوت بيان
فرموده باشد. (مصادر نهجالبلاغه، ج 4، ص 236)
نام کتاب : پيام امام امير المومنين(ع) نویسنده : مكارم شيرازى، ناصر جلد : 14 صفحه : 477