296 و قال عليه‌السلام لِرَجُلٍ رَآهُ يَسْعى‌ عَلى‌ عَدوٍّ لَهُ، بِما فيهِ إِضرارٌ بِنَفْسِهِ: إِنَّما أَنْتَ كَالطَّاعِنِ نَفْسَهُ لِيَقْتُلَ رِدْفَهُ.

امام عليه السلام‌ مردى را ديد كه بر ضدّ دشمنش سعايت و سخن‌چينى مى‌كند، اما از طريقى كه به خودش ضرر مى‌زند. به او فرمود:

تو به كسى مى‌مانى كه نيزه بر خود مى‌زند تا كسى را كه پشت سرش سوار شده به قتل برساند. [1]

[1]. سند گفتار حكيمانه:

خطيب رحمه الله در مصادر مى‌گويد: از جمله كسانى كه اين كلام حكيمانه را نقل كرده‌اند طبرى در تاريخ خويش است كه با تفاوتى آن را ذكر كرده است (وى متوفاى 310 و پيش از سيّد رضى مى‌زيسته است). (مصادر نهج‌البلاغه، ج 4، ص 234).

ابن عساكر در تاريخ دمشق نيز به عين عبارت طبرى، كلام حكيمانه پيش گفته را نقل كرده است. (تاريخ دمشق، ج 63، ص 246). آمُدى نيز در غررالحكم اين حديث را به عين همين عبارت آورده است بى‌آن‌كه صدر آن را بنويسد. (غررالحكم، ح 10679)