285 و قال عليه‌السلام كُلٌّ مُعَاجَلٌ يَسْأَلُ الْإِنْظَارَ، وَكُلٌّ مُؤَجَّلٌ يَتَعَلَّلُ بِالتَّسْوِيفِ.

امام عليه السلام فرمود:

آن كس كه زمانش پايان گرفته، خواهان مهلت است و آن كس كه مهلت دارد

(در انجام كارهاى نيك و نهى از گناه) كوتاهى مى‌كند. [1]

[1]. سند گفتار حكيمانه:

به گفته خطيب رحمه الله در كتاب مصادر، مرحوم آمُدى در غررالحكم اين كلام حكيمانه را با تفاوت‌هايى نقل كرده است. (مصادر نهج‌البلاغه، ج 4، ص 224). ولى در نسخه غررالحكم كه نزد ماست تفاوتى ميان آنچه در نهج‌البلاغه آمده و آنچه در غررالحكم است نيست. (غررالحكم، ص 266، ح 5770 و ص 481، ح 11088) و همان‌گونه كه در بيان مصادر حكمت پيشين گفتيم در كتاب شريف تحف العقول هر دو جمله توأم با يكديگر در كلمات امام حسن مجتبى عليه السلام آمده است كه قاعدتاً از پدر گرامى‌اش اميرمؤمنان عليه السلام آموخته است. (تحف العقول، ص 236)