شرح و تفسير آينده درخشان‌

سيّد رضى رحمه الله، صدر اين كلام را ذكر نكرده در حالى كه بدون آن، مفهوم كلام امام عليه السلام كاملا روشن نمى‌شود، ولى علامه مجلسى از كتاب غيبت شيخ طوسى اين حديث را به‌طور كامل با ذكر سند از امام صادق عليه السلام نقل مى‌كند و مى‌گويد:

«اميرمؤمنان عليه السلام چنين فرمود:

«لا يَزَالُ النَّاسُ يَنْقُصُونَ حَتَّى لا يُقَالَ اللَّهُ فَإِذَا كَانَ ذَلِكَ ضَرَبَ يَعْسُوبُ الدِّينِ بِذَنَبِهِ فَيَبْعَثُ اللَّهُ قَوْماً مِنْ أَطْرَافِهَا وَيَجِيئُونَ قَزَعاً كَقَزَعِ الْخَرِيفِ وَاللَّهِ إِنِّي لَأَعْرِفُهُمْ وَأَعْرِفُ أَسْمَاءَهُمْ وَقَبَائِلَهُمْ وَاسْمَ أَمِيرِهِمْ ...؛

مردم پيوسته (از نظر عقايد مذهبى) رو به نقصان مى‌روند تا زمانى كه حتى نام «اللَّه» به فراموشى سپرده مى‌شود. در اين هنگام پيشواى دين در جايگاه خود مستقر مى‌شود و خداوند گروهى را از اطراف بلاد برمى‌انگيزد و مانند پاره‌هاى ابر پاييز به سرعت به سراغ او مى‌آيند. به خدا سوگند من آن‌ها را مى‌شناسم و حتى نام آن‌ها و قبيله‌هاى آن‌ها و نام اميرشان را نيز مى‌دانم ...». [1]

سيّد رضى رحمه الله در تفسير اين حديث شريف مى‌گويد: «يعسوب به معناى آقا و پيشواى بزرگى است كه در آن روز سرپرستى امور مردم را به دست مى‌گيرد و «قزع» به معناى قطعه‌هاى ابرى است كه آب در آن‌ها وجود ندارد (و ازاين‌رو با سرعت بر صفحه آسمان مى‌دوند و جمع مى‌شوند)»؛

(قالَ الرَّضِيُ: الْيَعْسُوبُ:

[1]. بحارالانوار، ج 52، ص 334، ح 65