اى كميل!
خانوادهات را دستور ده كه روزها در كسب فضايل و مكارم بكوشند و شامگاهان در انجام
حوائج مردمى كه در خوابند تلاش كنند. سوگند به كسى كه تمام صداها را مىشنود، هركس
سرور و خوشحالى در قلبى ايجاد كند خدا از آن سرور برايش لطفى مىآفريند كه هرگاه
مصيبتى بر او وارد شود اين لطف همچون آب (در يك سطح شيبدار، به سرعت) به سوى او
سرازير شود تا آن مصيبت را از وى (بشويد و) دور سازد، همانگونه كه شتر بيگانه از
گله (يا از چراگاه خصوصى) رانده مىشود.[1]
خطيب رحمه
الله در مصادر بخشهاى مختلفى از اين كلام نورانى را از غررالحكم و مستطرف (نوشته
ابوالفتح ابشيهى) و ربيع الابرار زمخشرى نقل مىكند. (مصادر نهجالبلاغه، ج 4، ص
200).
اضافه
مىكنيم كه مرحوم ديلمى (از علماى قرن نهم) اين حديث شريف را با تفاوتهايى در
كتاب ارشاد القلوب آورده است. (ارشاد القلوب، ج 1، ص 138)
نام کتاب : پيام امام امير المومنين(ع) نویسنده : مكارم شيرازى، ناصر جلد : 14 صفحه : 135