237 و قال عليه‌السلام إِنَّ قَوْماً عَبَدُوا اللَّهَ رَغْبَةً فَتِلْكَ عِبَادَةُ التُّجَّارِ، وَإِنَّ قَوْماً عَبَدُوا اللَّهَ رَهْبَةً فَتِلْكَ عِبَادَةُ الْعَبِيدِ، وَإِنَّ قَوْماً عَبَدُوا اللَّهَ شُكْراً فَتِلْكَ عِبَادَةُ الْأَحْرَارِ.

امام عليه السلام فرمود:

گروهى خدا را از روى رغبت و ميل (به بهشت) پرستش كردند، اين عبادت تاجران است و عدّه‌اى از روى ترس او را پرستيدند و اين عبادت بردگان است و جمعى ديگر خدا را براى شكر نعمت‌ها (و اين‌كه شايسته عبادت است) پرستيدند.

اين عبادت آزادگان است. [1]

[1]. سند گفتار حكيمانه:

صاحب كتاب مصادر نهج‌البلاغه مى‌گويد: اين كلام حكيمانه را جمعى از بزرگان، قبل و بعد از مرحوم سيد رضى نقل كرده‌اند كه از جمله مرحوم كلينى در كتاب كافى و ابن قاسم در روض الاخيار و آمدى در غررالحكم هستند. (مصادر نهج‌البلاغه، ج 4، ص 187).