شرح و تفسير فزونى پاداش‌هاى الهى‌

امام عليه السلام در اين گفتار نورانى اشاره به تفاوت پاداش الهى نسبت به اعمال بندگان كرده مى‌فرمايد: «كسى كه با دست كوتاه ببخشد با دست بلند به او بخشيده مى‌شود»؛

(مَنْ يُعْطِ بِالْيَدِ الْقَصِيرَةِ يُعْطَ بِالْيَدِ الطَّوِيلَةِ)

. اشاره به اين‌كه عطاى بندگان هرقدر زياد باشد در مقابل عطاى الهى و پاداش‌هاى بسيار عظيمش كم و كوچك است. قرآن مجيد مى‌فرمايد: «مَنْ جَاءَ بِالْحَسَنَةِ فَلَهُ عَشْرُ أَمْثَالِهَا»؛ هر كس كار نيكى را به جا آورد، ده برابر آن پاداش دارد». [1]

در جاى ديگر مى‌فرمايد: «مَّثَلُ الَّذِينَ يُنفِقُونَ أَمْوَالَهُمْ فِي سَبِيلِ اللَّهِ كَمَثَلِ حَبَّةٍ أَنْبَتَتْ سَبْعَ سَنَابِلَ فِى كُلِّ سُنْبُلَةٍ مِّائَةُ حَبَّةٍ وَاللَّهُ يُضَاعِفُ لِمَنْ يَشَاءُ وَاللَّهُ وَاسِعٌ عَلِيمٌ»؛ كسانى كه اموال خود را در راه خدا انفاق مى‌كنند، همانند بذرى هستند كه هفت خوشه بروياند؛ كه در هر خوشه، يكصد دانه باشد و خدا آن را براى هر كس بخواهد (و شايسته باشد)، دو يا چند برابر مى‌كند؛ و لطف خدا گسترده، و او (به همه چيز) داناست». [2]

در اين آيه ملاحظه مى‌كنيم كه پاداش الهى هفتصد برابر و گاهى دو يا چند

[1]. انعام، آيه 160.

[2]. بقره، آيه 261.