231 و قال عليه‌السلام فِي قَوْلِهِ تَعَالَى: «إِنَّ اللَّهَ يَأْمُرُ بِالْعَدْلِ وَالْإِحْسانِ» الْعَدْلُ: الْإِنْصَافُ، وَالْإِحْسَانُ: التَّفَضُّلُ.

امام عليه السلام در تفسير آيه شريفه‌ «إِنَّ اللَّهَ يَأْمُرُ بِالْعَدْلِ وَالْإِحْسانِ» فرمود:

عدالت همان رعايت انصاف (و پرداختن حق مردم) و احسان به معناى نيكى بيشتر (از حد انصاف) است. [1]

[1]. سند گفتار حكيمانه:

اين گفتار حكيمانه به صورت رواياتى در كتب جمعى از بزرگان كه قبل از سيد رضى مى‌زيسته‌اند آمده؛ از جمله در كتاب عيون الاخبار ابن قتيبه (متوفاى 276) كه به صورت سؤال و جوابى ذكر شده و در معانى الاخبار صدوق (متوفاى 381) به صورت مشروح‌ترى آمده است و همچنين در تفسير عياشى (متوفاى 320) ذكر شده و كسانى كه بعد از مرحوم سيد رضى آن را نقل كرده‌اند فراوانند (مصادر نهج‌البلاغه، ج 4، ص 184).