كه حيا ندارد هيچ خيرى در او نيست». [1]

البته آنچه گفته شد درباره حياء پسنديده است. نوعى از حياء مذموم آن است انسان از فرا گرفتن علم و دانش و پذيرفتن حقايق و انجام كارهاى نيك شرم داشته باشد و گاه به سبب آن از ترك مجالس گناه و پيشنهادهاى زشت افراد فاسد شرم مى‌كند و آلوده گناه مى‌شود.

نكته‌ها:

1. يك اشتباه بزرگ‌

بعضى از نويسندگان بى‌خبر و بى‌بند و بار مى‌گويند: حيا نوعى ضعف نفس است و اگر پرده حيا دريده شود سبب قوت نفس خواهد بود در حالى كه قضيه كاملًا بر عكس است؛ فرد بى‌حيا كسى است كه تسليم خواسته‌هاى نفسانى است و نمى‌تواند از آن روى‌گردان شود؛ ولى افراد با حيا بر اثر قدرت روحانى در برابر عوامل گناه مقاومت مى‌كنند و سد نيرومندى ميان خود و آنها به نام حيا قرار مى‌دهند. آرى! حيا در برابر نيكى‌ها مانند فرا گرفتن علم، دليل بر ضعف نفس است؛ ولى در برابر زشتى‌ها نشانه روشنى از قدرت نفس است.

2. چه امورى سبب پاره شدن پرده حيا مى‌شود؟

زمانى كه گناه آشكارا انجام شود ابهت گناه شكسته مى‌شود و پرده حيا كنار مى‌رود و افراد در انجام گناهان كبيره جسور مى‌شوند. به همين دليل در روايات اسلامى آمده است كه گناه آشكار از گناه پنهان بسيار سنگين‌تر است همان‌گونه كه در حديثى از امام على بن موسى الرضا عليه السلام مى‌خوانيم:

«الْمُذِيعُ بِالسَّيِّئَةِ مَخْذُولٌ وَالْمُسْتَتِرُ بِالسَّيِّئَةِ مَغْفُورٌ لَهُ‌

؛ كسى كه گناه خود را آشكار و منتشر مى‌كند

[1]. غررالحكم، ح 5465.