203 و قال عليه‌السلام أَيُّهَا النَّاسُ، اتَّقُوا اللَّهَ الَّذِي إِنْ قُلْتُمْ سَمِعَ، وَإِنْ أَضْمَرْتُمْ عَلِمَ، وَبَادِرُوا الْمَوْتَ الَّذِي إِنْ هَرَبْتُمْ مِنْهُ أَدْرَكَكُمْ، وَإِنْ أَقَمْتُمْ أَخَذَكُمْ، وَإِنْ نَسِيتُمُوهُ ذَكَرَكُمْ.

امام عليه السلام فرمود:

اى مردم! از خدايى بترسيد كه اگر سخنى بگوييد مى‌شنود و اگر چيزى را در دل پنهان داريد مى‌داند و بر مرگ پيشى گيريد كه اگر از آن فرار كنيد

به شما دست مى‌يابد و اگر بايستيد شما را مى‌گيرد

و اگر فراموشش كنيد شما را فراموش نخواهد كرد. [1]

[1]. سند گفتار حكيمانه:

خطيب رحمه الله در كتاب مصادر تنها سند ديگرى كه مربوط به قبل از سيد رضى براى اين گفتار حكيمانه نقل مى‌كند چيزى است كه «مبرد» در كتاب تاريخ خود معروف به كامل آورده است. (مصادر نهج‌البلاغه، ج 4، ص 166).

البته در منابعى كه بعد از سيد رضى تأليف شده اين سخن كراراً از مولا اميرمؤمنان على عليه السلام نقل شده؛ از جمله در كتاب جواهر المطالب ابن دمشقى آمده است هنگامى كه على عليه السلام اين سخن را فرمود «ابن عباس» شديداً تحت تاثير قرار گرفت و گفت: سبحان الله گويى اين سخن قرآنى است كه از آسمان نازل شده است. (جواهر المطالب، ج 2، ص 155، ح 102).