لِأخيكَ ما تُحِبُّ لِنَفْسِكَ‌

؛ پنج چيز را به تو سفارش مى‌كنم: از آنچه در دست مردم است مأيوس باش و صرف نظر كن كه اين همان بى‌نيازى حقيقى است و از طمع بپرهيز كه فقر و تنگدستى حاضر است و نمازى را كه مى‌خوانى آنچنان بخوان كه گويى آخرين نماز توست و مى‌خواهى با دنيا وداع كنى و از كارهايى كه ناچار مى‌شوى از آن عذرخواهى كنى بپرهيز و آنچه براى خود دوست دارى براى برادر مسلمانت نيز دوست بدار». [1]

[1]. بحارالانوار، ج 70، ص 168.