شرح و تفسير نشانه‌هاى حق آشكار است‌

امام عليه السلام در اين كلام حكيمانه به كسانى كه حق را با تمام ظهور و بروز آن فهم نمى‌كنند هشدار مى‌دهد و مى‌فرمايد: «صبح براى آنها كه دو چشم بينا دارند روشن است»؛

(قَدْ أَضَاءَ الصُّبْحُ لِذِي عَيْنَيْنِ)

. اشاره به اين‌كه كسانى كه چشم بصيرت دارند حق را به خوبى درك مى‌كنند، زيرا نشانه‌هاى آن كاملًا آشكار است؛ خواه اين حق به معناى ذات پاك پروردگار باشد آن‌گونه كه قرآن مجيد مى‌فرمايد: «سَنُرِيهِمْ آيَاتِنَا فِى الْآفَاقِ وَفِى أَنْفُسِهِمْ حَتَّى‌ يَتَبَيَّنَ لَهُمْ أَنَّهُ الْحَقُّ أَوَلَمْ يَكْفِ بِرَبِّكَ أَنَّهُ عَلَى‌ كُلِّ شَىْ‌ءٍ شَهِيدٌ»؛ به زودى نشانه‌هاى خود را در اطراف عالم و در درون جانشان به آنها نشان مى‌دهيم تا براى آنان آشكار گردد كه او حق است. آيا كافى نيست كه پروردگارت بر همه چيز شاهد و گواه است» [1] و يا اين‌كه مراد از صبح قرآن مجيد است، همان‌گونه كه مى‌فرمايد: «قَدْ جَاءَكُمْ مِنَ اللَّهِ نُورٌ وَكِتَابٌ مُبِينٌ»؛ (آرى) از طرف خدا نور و كتاب روشنگرى به سوى شما آمد». [2] يا اين‌كه منظور آيين اسلام و آورنده آن باشد آن‌گونه كه قرآن مى‌فرمايد: «لَا إِكْرَاهَ فِى الدِّينِ قَدْ تَبَيَّنَ الرُّشْدُ مِنْ الغَىِّ»؛ اكراهى در قبول دين نيست. (زيرا) راه راست از راه انحرافى روشن شده است» [3] و يا اين‌كه‌

[1]. فصلت، آيه 53.

[2]. مائده، آيه 15.

[3]. بقره، آيه 256.