نيك ديدى انجام ده و اگر عاقبت آن زشت و تاريك است از آن بپرهيز». [1]

قرآن مجيد نيز روى مسئله عاقبت مؤمنان و كافران تكيه كرده در يك جا مى‌فرمايد: «وَالْعَاقِبَةُ لِلْمُتَّقِينَ»؛ و سرانجام (نيك) براى پرهيزگاران است». [2] و در جاى ديگر در مقام هشدار به كافران لجوج مى‌گويد: «أَفَلَمْ يَسِيرُوا فِى الْأَرْضِ فَيَنْظُرُوا كَيْفَ كَانَ عَاقِبَةُ الَّذِينَ مِنْ قَبْلِهِمْ»؛ آيا (مخالفان دعوت تو) در زمين سير نكردند تا ببينند سرانجام كسانى كه پيش از آنها بودند چگونه شد؟!». [3]

در آيات فراوان ديگرى سخن از عاقبت نيك و بد به ميان آمده است.

نكته: اهميّت حسن عاقبت‌

عمر انسان فراز و نشيب‌هاى زيادى دارد و غالبا از حالى به حال ديگر دگرگون مى‌شود. آنچه از همه مهم‌تر است برگ‌هاى آخر دفتر زندگانى است كه عمر با آن پايان مى‌پذيرد، ازاين‌رو مى‌بينيم كه انبياى الهى نگران عاقبت كار خويش بودند. درباره يوسف عليه السلام مى‌خوانيم كه بعد از رسيدن به آن همه مقامات و نجات از آن همه مشكلات كه در زندگى كمتر كسى ديده مى‌شود، آخرين تقاضايى كه از خدا داشت اين بود: «تَوَفَّنِى مُسْلِماً وَأَلْحِقْنِى بِالصَّالِحِين»؛ مرا مسلمان بميران، و به صالحان ملحق فرما». [4]

نيز حضرت ابراهيم عليه السلام هنگامى كه به فرزندانش نصيحت مى‌كند بر اين امر تأكيد مى‌فرمايد: «فَلَا تَمُوتُنَّ إِلَّا وَأَنْتُمْ مُسْلِمُونَ»؛ و شما، جز به آيين اسلام (و تسليم در برابر فرمان خدا) از دنيا نرويد». [5]

[1]. كافى، ج 8، ص 150، ح 130.

[2]. اعراف، آيه 128.

[3]. يوسف، آيه 109.

[4]. يوسف، آيه 101.

[5]. بقره، آيه 132.