حضرت در چهارمين وصف مى‌فرمايد: «آنان آنچه را دنياپرستانِ هوس‌باز مشكل مى‌شمردند آسان يافته‌اند»؛

(وَاسْتَلَانُوا مَا اسْتَعْوَرَهُ الْمُتْرَفُونَ)

. «اسْتَلانُوا» (از ريشه «لين») به معناى نرمى و «اسْتَوْعَرَ» (از ريشه «وَعْر») به معناى سختى و «مترفون» (از ريشه «تَرَف») به معناى در ناز ونعمت زيستن است.

دنياپرستان، پرهيز از زر و زيور دنيا و ساده زيستن و دل از لذات نامشروع كندن را كار مشكلى مى‌پندارند؛ ولى اين گروه از اولياء الله به آسانى از همه اينها مى‌گذرند و به زندگى ساده زاهدانه پاك از هر گونه آلودگى قناعت مى‌كنند.

امام عليه السلام در وصف پنجم مى‌فرمايد: «آنها به آنچه جاهلان از آن وحشت دارند انس گرفته‌اند»؛

(وَأَنِسُوا بِمَا اسْتَوْحَشَ مِنْهُ الْجَاهِلُونَ)

. جاهلان پيوسته از اين وحشت دارند كه اموالشان به خطر بيفتد، جاه و مقامشان از ميان برود و آينده زندگى مادى آنها دگرگون شود، از اين در هراس‌اند كه اگر از حرام الهى چشم بپوشند، به حلال نرسند و از اين مى‌ترسند كه اگر از حق طرفدارى كنند گروهى از دوستان خود را از دست خواهند داد؛ ولى اين گروه از اولياء الله نه تنها از اين امور بيمناك نيستند بلكه به آن انس گرفته‌اند.

در خطبه 128 نيز در كلام امام عليه السلام خوانديم كه به «ابوذر»- آن مرد مبارزِ مجاهد فى سبيل الله كه به سبب حمايت‌هايش از حق تبيعد شد و در تبعيدگاه مظلومانه و در نهايت عسرت جان سپرد- به هنگامى كه در زمان عثمان مى‌خواستند او را به تبعيدگاه بفرستند خطاب كرد و فرمود:

«يا أباذَرَ ... لايُؤْنِسَنَّكَ إلّا الْحَقُّ، وَلا يُوحِشَنَّكَ إلَّاالْباطِلُ‌

؛ اى اباذر ... مبادا با چيزى جز حق مأنوس شوى و مبادا چيزى جز باطل تو را به وحشت بيفكند».

آن‌گاه حضرت در ششمين و آخرين وصف مى‌فرمايد: «آنها در دنيا با بدن‌هايى زندگى مى‌كنند كه ارواحشان به عالم بالا تعلق دارد!»؛

(وَصَحِبُوا الدُّنْيَا بِأَبْدَانٍ أَرْوَاحُهَا مُعَلَّقَةٌ بِالْمَحَلِّ الْأَعْلَى‌)

.