145 و قال عليه‌السلام كَمْ مِنْ صَائِمٍ لَيْسَ لَهُ مِنْ صِيَامِهِ إِلَّا الْجُوعُ وَالظَّمَأُ، وَكَمْ مِنْ قَائِمٍ لَيْسَ لَهُ مِنْ قِيَامِهِ إِلَّا السَّهَرُ وَالْعَنَاءُ، حَبَّذَا نَوْمُ الْأَكْيَاسِ وَإِفْطَارُهُمْ.

امام عليه السلام فرمود:

چه بسيار روزه‌دارانى كه از روزه خود جز گرسنگى و تشنگى بهره‌اى نمى‌برند و چه بسيار شب‌زنده‌دارانى كه از قيام شبانه خود جز بى‌خوابى و خستگى‌

ثمره‌اى نمى‌گيرند. آفرين بر خواب هوشمندان و افطارشان! [1]

[1]. سند گفتار حكيمانه:

مرحوم خطيب در كتاب مصادر در ذيل اين كلام حكيمانه مى‌گويد: بخش اول اين كلام از يك حديث نبوى برگرفته شده كه ابونعيم اصفهانى آن را در كتاب تاريخ اصفهان در شرح حال احنف بن حكيم نقل كرده است و همچنين ابوطالب مكى در كتاب قوت القلوب و هر دو پيش از سيّد رضى مى‌زيسته‌اند، بنابراين اميرمؤمنان على عليه السلام از حديث پيامبر بهره گرفته و آن را با جمله «حَبَّذا نَوْمُ الْأكْياسِ وَإفْطارُهُمْ» كامل‌تر ساخته است. (مصادر نهج‌البلاغه، ج 4، ص 124).