يا عمره يا شركت در جهاد خارج مى‌شود ما اموالتان را حفظ مى‌كنيم، براى شما لباس مى‌بافيم و اولاد شما را پرورش مى‌دهيم. اى رسول خدا! در چه پاداشى با شما شريك هستيم؟

پيغمبر صلى الله عليه و آله با تمام صورت به سوى اصحابش برگشت سپس فرمود: سخن اين زن را شنيديد؟ هرگز بهتر از اين سؤال در امر دين از كسى شنيده‌ايد؟ همگى عرض كردند: اى رسول خدا! ما باور نمى‌كرديم زنى به چنين مطالبى برسد (و چنين سخن بگويد) آن‌گاه پيغمبر صلى الله عليه و آله رو به او كرد و فرمود:

«انْصَرِفي أيَّتُهَا الْمَرْاةَ وَأعْلَمِي مَنْ خَلْفَكَ مِنَ النِّساءِ أنَّ حُسْنَ تَبَعُّلِ إحداكُنَّ لِزَوْجِها وَطَلَبَها مَرْضاتَهُ وَاتِّباعَها مُوافَقَتَهُ يَعْدِلُ ذلِكَ كُلِّهِ‌

؛ بانو برگرد و به زنانى كه پشت سر تو هستند (و از طرف آنها آمده‌اى) اعلام كن كه شوهردارى يكى از شما به صورت شايسته و به دست آوردن خشنودى او و پيروى از موافقتش معادل تمام اين اعمال خير است».

«فَأدْبَرَتِ الْمَرْأَةُ وَهِىَ تُهَلِّلُ وَتُكَبِّرُ اسْتِبْشاراً

؛ آن زن باز گشت و از روى شادى تكبير و لا اله الا الله مى‌گفت». [1]

نكته: فلسفه احكام‌

به يقين تمام احكام الهى فلسفه و حكمت‌هايى دارد كه به ما باز مى‌گردد.

خداوند حكيم است؛ نه بى‌حساب به چيزى فرمان مى‌دهد و نه بى‌دليل از چيزى نهى مى‌كند و از آنجا كه او هستى كامل و بى‌عيب و نقص است، فلسفه‌هاى اين احكام به ذات پاكش بر نمى‌گردد، بلكه همگى براى تربيت نفوس انسان‌هاست.

اين مطلبى است كه هر كس كمترين توجهى به حكيم بودن خداوند داشته باشد

[1]. در المنثور، ج 2، ص 153 ذيل آيه 34 سوره نساء.