شرح و تفسير بهترين وسيله قرب به خدا

امام عليه السلام در اين كلام نورانى‌اش به فلسفه و آثار چند حكم از احكام مهم الهى اشاره فرموده كه به صورت بسيار گسترده‌تر در حكمت 252 نيز آمده است.

مى‌فرمايد: «نماز موجب تقرب هر پرهيزگار و حج جهاد هر ضعيف است و براى هر چيز زكاتى است و زكات بدن روزه است و جهاد زن شوهردارى شايسته اوست»؛

(الصَّلَاةُ قُرْبَانُ كُلِّ تَقِيٍّ، وَالْحَجُّ جِهَادُ كُلِّ ضَعِيفٍ. وَلِكُلِّ شَيْ‌ءٍ زَكَاةٌ، وَزَكَاةُ الْبَدَنِ الصِّيَامُ، وَجِهَادُ الْمَرْأَةِ حُسْنُ التَّبَعُّلِ)

. شك نيست كه نماز بهترين وسيله تقرب به پروردگار است كه از آن در روايات به معراج مؤمن تعبير شده است‌ [1] كه تعبيرى بسيار گويا و رسا در تأثير نماز براى قرب الى الله است؛ ولى امام عليه السلام شرط آن را تقوا شمرده تقوايى كه سبب مى‌شود انسان با بال و پر نماز به آسمان‌ها و ملكوت پروردگار پرواز كند.

همان‌گونه كه در قرآن مجيد در داستان قربانى فرزندان آدم عليه السلام آمده است: «إِنَّمَا يَتَقَبَّلُ اللَّهُ مِنَ الْمُتَّقِينَ»؛ خداوند تنها، (قربانى را) از پرهيزگاران مى‌پذيرد». [2]

«قربان» به چيزى گفته مى‌شود كه به وسيله آن تقرب مى‌جويند؛ خواه اين وسيله، عبادتى از عبادات مانند نماز و روزه و حج باشد يا گوسفندان و ساير

[1]. مستدرك سفينة البحار، ج 6، ص 343.

[2]. مائده، آيه 27.