جمعيت آنها بيشتر و مكرشان فزون‌تر و زشت‌ترند و ما فصيح‌تر و دلسوزتر و زيباتريم. [1]

[1]. سند گفتار حكيمانه:

اين كلام شريف را زمخشرى در ربيع الابرار همانند روايت مرحوم سيّد رضى آورده است ولى در محجة البيضاء فيض كاشانى با تفاوت روشنى ذكر شده بى آنكه مدرك آن را بيان كند و از اين تفاوت اجمالًا معلوم مى‌شود كه از منبع ديگرى آن را گرفته است. ابن عبد ربه در عقد الفريد نيز آن را با تفاوتى ذكر كرده و همچنين ابن بكار در موفقيات و اين هر دو پيش از سيّد رضى مى‌زيستند و به هر حال اين كلام حكمت‌آميز هم در كتب پيش از مرحوم رضى و هم در كتب بعد از آن آمده است. (مصادر نهج‌البلاغه، ج 4، ص 109).