نيروى عقل و درك داشته باشند».

2. به معنى روح و جان، چنان‌كه در سوره «احزاب»، آيه 10 آمده است: « «وَإِذْ زَاغَتِ الْأَبْصَارُ وَبَلَغَتِ الْقُلُوبُ الْحَنَاجِرَ»؛ هنگامى كه چشم‌ها از وحشت فرومانده و جان‌ها به لب رسيده بود».

3. به معنى مركز عواطف. آيه 12 سوره «انفال» شاهد اين معناست: « «سَأُلْقِى فِى قُلُوبِ الَّذِينَ كَفَرُوا الرُّعْبَ»؛ به‌زودى در دل كافران ترس ايجاد مى‌كنيم». در جاى ديگر در سوره «آل عمران» آيه 159 مى‌خوانيم: « «فَبِمَا رَحْمَةٍ مِنْ اللَّهِ لِنْتَ لَهُمْ وَلَوْ كُنْتَ فَظّاً غَلِيظَ الْقَلْبِ لَانْفَضُّوا مِنْ حَوْلِكَ»؛ ... اگر سنگدل بودى از اطرافت پراكنده مى‌شدند».

توضيح اينكه در وجود انسان دو مركز نيرومند به چشم مى‌خورد:

1. مركز ادراكات كه همان «مغز و دستگاه اعصاب» است، لذا هنگامى كه مطلب فكرى براى ما پيش مى‌آيد احساس مى‌كنيم با مغز خويش آن را مورد تجزيه و تحليل قرار مى‌دهيم (اگرچه مغز و سلسله اعصاب در واقع وسيله و ابزارى براى روح هستند).

2. مركز عواطف كه عبارت است از همان قلب صنوبرى كه در بخش چپ سينه قرار دارد و مسائل عاطفى در مرحله اول روى همين مركز اثر مى‌گذارد و اولين جرقه از قلب شروع مى‌شود.

ما بالوجدان هنگامى كه با مصيبتى روبه‌رو مى‌شويم فشار آن را روى همين قلب صنوبرى احساس مى‌كنيم، و همچنان وقتى كه به مطلب سرورانگيزى بر مى‌خوريم فرح و انبساط را در همين مركز احساس مى‌كنيم (دقت كنيد).

درست است كه مركز اصلى «ادراكات» و «عواطف» همگى روان و روح آدمى است ولى تظاهرات و عكس‌العمل‌هاى جسمى آنها متفاوت است عكس العمل درك و فهم نخستين بار در دستگاه مغز آشكار مى‌شود؛ ولى عكس‌العمل مسائل‌