106 و قال عليه‌السلام لَا يَتْرُكُ النَّاسُ شَيْئاً مِنْ أَمْرِ دِينِهِمْ لْاسْتِصْلَاحِ دُنْيَاهُمْ إِلَّا فَتَحَ اللَّهُ عَلَيْهِمْ مَا هُوَ أَضَرُّ مِنْهُ.

امام عليه السلام فرمود:

مردم چيزى از امور دينشان را براى اصلاح دنيايشان ترك نمى‌كنند مگر اين‌كه خداوند زيان‌بارتر از آن را به روى آنها مى‌گشايد. [1]

[1]. سند گفتار حكيمانه:

صاحب غررالحكم- مطابق نقل مصادر نهج‌البلاغه- اين جمله حكمت‌آميز را به اضافه جمله ديگرى در آغاز آن نقل كرده و آن چنين است: «لا يَتّركُ النَّاسُ شَيْئاً مِنْ دُنْياهُمُ لِإصْلاحِ آخِرَتِهِمْ إلَّا عَوَّضَهُمُ اللَّهُ سُبْحانَهُ خَيْراً مِنْهُ؛ مردم چيزى را از دنيايشان براى اصلاح آخرتشان ترك نمى‌كنند مگر اين‌كه خدا بهتر از آن را به آنها عوض مى‌دهد». از اين اضافه استفاده مى‌شود كه آمدى صاحب غررالحكم آن را از منبع ديگرى جز نهج‌البلاغه گرفته است. (مصادر نهج‌البلاغه، ج 4، ص 99).