برخى ديگر تفسير چهارمى براى اين حديث شريف ذكر كرده‌اند و «مايحسنُهُ» را به معنى احسان و نيكوكارى تفسير نموده گفته‌اند: ارزش هر كس به اندازه احسان و نيكوكارى اوست.

گرچه جمع بين هر چهار تفسير در مفهوم جمله امكان‌پذير است، زيرا استعمال لفظ در بيش از يك معنا كاملًا بى‌مانع است؛ ولى تفسير اول صحيح‌تر و مناسب‌تر به نظر مى‌رسد.

شاهد اين سخن حديث زيبايى است كه امام جواد عليه السلام از پدرانش از اميرمؤمنان عليهم السلام نقل كرده است كه فرمود: «چهار سخن را من گفتم و خداوند متعال تأييد آن را در كتابش نازل فرمود. من گفتم:

«الْمَرْءُ مَخْبُوءٌ تَحْتَ لِسَانِهِ فَإِذَا تَكَلَّمَ ظَهَرَ؛

شخصيت انسان در زير زبانش نهفته است هنگامى كه سخن بگويد آشكار مى‌شود». خداوند اين آيه را نازل فرمود: « «وَلَتَعْرِفَنَّهُمْ فِى لَحْنِ الْقَوْلِ»؛ منافقان را از طرز سخنانشان مى‌شناسى». من گفتم:

«فَمَنْ جَهِلَ شَيْئاً عَادَاهُ؛

كسى كه نسبت به چيزى جاهل است با آن دشمنى مى‌كند». خداوند اين آيه را نازل فرمود: « «بَلْ كَذَّبُوا بِما لَمْ يُحِيطُوا بِعِلْمِهِ»؛ آنها (دشمنان) چيزى را كه از آن آگاهى نداشتند تكذيب كردند» نيز گفتم:

«قَدْرُ أَوْ قِيمَةُ كُلِّ امْرِى مَا يُحْسِنُ؛

ارزش هر انسانى به اندازه چيزى است كه به خوبى انجام مى‌دهد». خداوند اين آيه را در قصه طالوت نازل كرده: « «إِنَّ اللَّهَ اصْطَفاهُ عَلَيْكُمْ وَزادَهُ بَسْطَةً فِى الْعِلْمِ وَالْجِسْمِ»؛ خداوند او (طالوت) را بر شما برگزيده و از نظر علم و جسم او را افزايش داده است». و نيز گفتم:

«الْقَتْلُ يُقِلُّ الْقَتْلَ؛

كشتن (قصاص) كشتن را كم مى‌كند» خداوند اين آيه را نازل فرمود: « «وَلَكُمْ فِى الْقِصاصِ حَياةٌ يا أُولِى الْأَلْبابِ»؛ قصاص مايه حيات و زندگى شماست اى صاحبان مغز و خرد». [1]

مرحوم سيّد رضى بعد از ذكر اين گفتار حكمت‌آميز جمله‌اى بيان كرده كه‌

[1]. شرح نهج البلاغه ابن ابى‌الحديد، ج 7، ص 382؛ بحارالانوار، ج 1، ص 165، ح 5.