شرح و تفسير خطرات زبان‌

امام عليه السلام در اين گفتار حكيمانه خود به خطرات زبان اشاره كرده مى‌فرمايد:

«زبان درنده‌اى است كه اگر رهايش كنى به تو آسيب مى‌رساند و تو را مى‌دَرَد»؛

(اللِّسَانُ سَبُعٌ، إِنْ خُلِّيَ عَنْهُ عَقَرَ)

. شك نيست كه يكى از بزرگترين افتخارات انسان نطق و بيان است كه به وسيله زبان انجام مى‌گيرد و به واسطه آن بر تمام جانداران ترجيح دارد به همين دليل خدا در سوره «الرحمن» كه سوره شرح نعمت‌هاى الهى است بعد از آفرينش انسان به نعمت نطق و بيان اشاره مى‌كند و مى‌فرمايد: «الرَّحْمَنُ* عَلَّمَ الْقُرْآنَ* خَلَقَ الْإِنسَانَ* عَلَّمَهُ الْبَيَانَ» و قسمت عمده علوم و دانش‌ها از طريق زبان از نسلى به نسل بعد منتقل شده و دامنه تمدن انسان را گسترش داده است و اگر زبان نبود انسان همچون حيوانى بود.

نعمت‌ها هر چه بزرگ‌تر باشد چنانچه از آن به‌طرز بدى استفاده شود خطراتش عظيم‌تر است. هيچ عضوى از اعضاى انسان به اندازه زبان بى‌قيدوبند خطرناك نيست به‌طورى كه گاه مى‌شود يك جمله آتش جنگى را مى‌افروزد و سبب ريختن خون‌ها و هتك نواميس و از بين رفتن آرامش و امنيت جامعه مى‌گردد، لذا در حديثى از پيغمبر اكرم صلى الله عليه و آله مى‌خوانيم كه خداوند زبان را عذابى مى‌كند كه هيچ يك از اعضاى بدن را با آن عذاب نمى‌كند. زبان عرضه مى‌دارد