شرح و تفسير هشدارى كه بشارت است!

امام عليه السلام با هشدارى بجا در اين سخن كوتاه و گرانمايه به اهميت هشدارهاى بجا و سودمند پرداخته مى‌فرمايد: «كسى كه تو را (از امورى كه خطرناك است) بترساند همچون كسى است كه به تو بشارت دهد (به امورى كه مايه سرور و خوشحالى است)»؛

(مَنْ حَذَّرَكَ كَمَنْ بَشَّرَكَ)

. در مصادر نهج‌البلاغه‌ در ذيل اين حديث شريف افزون بر ذكر مدارك، نكته قابل ملاحظه‌اى آمده كه مى‌گويد: تحذير شناساندن انسان به چيزى است كه مصلحت او در آن است و زيان و خطر را از او دفع مى‌كند و اينكه امام مى‌فرمايد چنين كسى مانند كسى است كه به تو بشارت مى‌دهد مفهومش اين است كه بايد از اين هشدارها همان‌گونه خوشحال شوى كه از خبرهاى مسرت‌بخش خوشحال مى‌شوى و بايد از چنين كسى همان‌گونه تشكر كنى كه از بشارت‌دهنده تشكر مى‌كنى، زيرا او اگر خير تو را نمى‌خواست به تو هشدار نمى‌داد و از افتادن در شر برحذر نمى‌داشت.

تحذير به معناى ترساندن و هشدار دادن در برابر خطرات قطعى يا احتمالى است و تبشير به معناى بشارت دادن در برابر پيروزى‌هاست. از آنجا كه پرهيز از خطرات خود يك پيروزى بزرگ است امام مى‌فرمايد: كسى كه تو را از خطر و ضرر قطعى يا احتمالى برحذر مى‌دارد مانند كسى است كه تو را بشارت دهد به‌