و به محض اطلاع از گناهان پنهانى كسى، به افشاگرى برنخيزند و آبرويش را نريزند و به او مجال اصلاح خويشتن و توبه دهند.

اضافه بر اين كمتر كسى است كه عيب و خطايى در پنهان نداشته باشد اگر باب افشاگرى گشوده شود، همگان نسبت به يكديگر بى‌اعتماد مى‌شوند و سرمايه اصلى جامعه كه اعتماد است از دست مى‌رود.