22 و قال عليه‌السلام لَنَا حَقٌّ، فَإِنْ أُعْطِينَاهُ، وَإِلَّا رَكِبْنَا أَعْجَازَ الْإِبِلِ، وَإِنْ طَالَ السُّرَى‌.

امام عليه السلام فرمود:

ما را حقى است كه اگر به ما داده شود (آزاديم) و الّا (همچون اسيران و بردگانى خواهيم بود كه) در عقب شتر سوار خواهيم شد،

هرچند زمانى طولانى اين سير در تاريكى بگذرد. [1]

سيد رضى در ادامه اين سخن مى‌گويد: «اين كلام از سخنان لطيف و فصيح‌

[1]. سند گفتار حكيمانه:

طبرى (متوفاى 310) در تاريخ خود در حوادث سنه 23 آن را ضمن خطبه‌اى از امام نقل كرده است و ازهرى در كتاب تهذيب اللغة نيز آن را آورده است. مورخان نوشته‌اند اين سخن جزء خطبه 74 بوده است كه امام در روز شورى بعد از مرگ عمر و اجتماع شش نفر براى انتخاب خليفه فرموده است (مصادر نهج‌البلاغه، ج 18، ص 133).

در كتاب تمام نهج‌البلاغه اين جمله را ضمن خطبه 38 (طبق شمارش همان كتاب) نقل مى‌كند. (تمام نهج‌البلاغه، ص 397). در بعضى از نقل‌ها آمده است كه امير مؤمنان على عليه السلام اين سخن را درباره ماجراى سقيفه فرمود. (شرح نهج‌البلاغه ابن ابى‌الحديد، ج 4، ص 252).