از تو پشتيبانى خواهم كرد) و اگر تو از آن شايستگى كه به هنگام رفتن از نزد من داشتى تغيير پيدا كنى (و بر خلاف حق و عدالت و كتاب و سنّت حكم نمايى راه شقاوت پوييده‌اى) زيرا شقى و بدبخت كسى است كه از عقل و تجربه‌اى كه نصيب او شده محروم بماند و من از اينكه كسى سخن بيهوده بگويد متنفر و از اينكه كارى را كه خدا اصلاح كرده بر هم زنم بيزارم (من خواهان وحدت امت اسلام و خاموشى آتش فتنه‌ام) آنچه را نمى‌دانى رها كن (و به شايعات و سخنان اشرار گوش فرا مده) زيرا مردم شرور سخنان نادرستى را به تو مى‌گويند (تا تو را از راه حق منحرف سازند). والسلام.

شرح و تفسير از راه حق منحرف مشو و آتش فتنه را خاموش كن‌

اين نامه خالى از ابهاماتى نيست و متأسّفانه شارحان نهج‌البلاغه براى كشف اين ابهامات و حل آنها گام مؤثرى بر نداشته‌اند. در كتب تاريخ نيز متن نامه ابو موسى اشعرى نيامده تا معلوم شود او از امام چه مى‌خواسته و اشارات نامه امام به چه امورى است؛ ولى از آنجا كه غالباً از جواب‌ها مى‌توان اجمالا به اصل نامه پى برد چنين به نظر مى‌رسد كه ابو موسى قبل از شروع به كار حَكَمين و بعد از انتخاب شدن به اين عنوان، نامه‌اى به امام نوشته و از سرنوشت خود نگران بوده كه ممكن است دوستان امام براى او مزاحمت‌هايى ايجاد كنند؛ امام هم در اين نامه او را نصيحت مى‌كند كه به دنياپرستى روى نياورد، وعده‌هاى معاويه در دل او اثر نگذارد و از سوى ديگر به او تأمين مى‌بخشد كه اجازه نمى‌دهد او را اذيت كنند.

اين خلاصه چيزى است كه در جهت رفع ابهام از اين نامه مى‌توان ذكر كرد.

به هر حال امام عليه السلام در آغاز به فضاى موجود آن زمان اشاره‌اى كرده و در واقع‌