76 و من كتاب له عليه‌السلام لِعَبْدِ اللَّهِ بْنِ الْعَبَّاسِ عِنْدَ اسْتِخْلافهِ إياهُ عَلَى الْبَصْرَةِ

از توصيه‌هاى امام عليه السلام‌

به عبد اللَّه بن عباس است هنگامى كه وى را به فرماندارى بصره‌

منصوب كرد. [1]

توصيه در يك نگاه‌

از كتاب‌ الامامة والسياسة استفاده مى شود كه امام عليه السلام اين سخن را به عبداللَّه بن عباس پس از پايان جنگ جمل و تسخير بصره در حالى كه ابن عباس‌

[1]. سند اين توصيه:

به گفته نويسنده مصادر نهج‌البلاغه اين نامه را پيش از مرحوم سيّد رضى، ابن قتيبه دينورى در كتاب الامامة والسياسة و مرحوم شيخ مفيد در كتاب الجمل آورده‌اند و بعد از سيّد رضى سيّد امير يحيى علوى در كتاب الطراز با تفاوت‌هاى متعددى آورده كه نشان مى‌دهد آن را از منبع ديگرى گرفته است (مصادر نهج‌البلاغه، ج 3، ص 478).

مطابق آنچه در كتاب تمام نهج‌البلاغه آمده: آغاز اين نامه چنين بوده است: «يَا ابْنَ عَبَّاسٍ أُوصيكَ بِتَقْوَى اللَّهِ- عَزَّ وَجَلَّ- وَالْعَدْلِ عَلى مَنْ وَلّاكَ اللَّهُ أَمْرَهُ». و در آخر آن، اين جمله آمده است: «وَاذْكُرِ اللَّهَ كَثيراً، وَلَا تَكُنْ مِنَ الْغَافِلينَ». و با تفاوت‌هاى ديگر كه آن را از الامامة والسياسة نقل كرده است (تمام نهج‌البلاغه، ص 743)