كرد و مست ولا يعقل به گونه‌اى كه نماز صبح را به جاى دو ركعت چهار ركعت خواند و سپس رو به جمعيت كرد و گفت: اگر بخواهيد باز هم بيشتر بخوانم.

شاهدان و گواهان نزد عثمان آمدند و بر شرب خمر او گواهى دادند و على عليه السلام حد را بر او جارى كرد. [1]

آن‌گاه امام عليه السلام به مورد ديگرى از خلافكارى‌هاى آنها اشاره كرده مى‌فرمايد:

«و برخى از آنها اسلام را نپذيرفتند تا عطاهايى براى آنها تعيين شد»؛

(وَإِنَّ مِنْهُمْ مَنْ لَمْ يُسْلِمْ حَتَّى رُضِخَتْ لَهُ عَلَى الْإِسْلَامِ الرَّضَائِخُ‌ [2])

. به گفته ابن ابى‌الحديد در شرح نهج‌البلاغه‌ خود اين جمله اشاره به ابوسفيان و معاويه و برادر او و جمعى ديگر است كه تا كمك‌هاى مالى به آنها نشد در برابر اسلام سر فرود نياوردند. [3]

آن‌گاه امام در پايان اين سخن مى‌افزايد: «اگر براى اين جهات نبود تا اين اندازه شما را بر قيام در برابر آنها تشويق نمى‌كردم و به سستى در كار سرزنش و توبيخ نمى‌نمودم و در گردآورى و تحريك شما نمى‌كوشيدم، بلكه اگر سستى و فتورى از خود نشان مى‌داديد رهايتان مى‌ساختم»؛

(فَلَوْ لَاذَلِكَ مَا أَكْثَرْتُ تَأْلِيبَكُمْ‌ [4] وَتَأْنِيبَكُمْ‌ [5]، وَجَمْعَكُمْ وَتَحْرِيضَكُمْ، وَلَتَرَكْتُكُمْ إِذْ أَبَيْتُمْ وَوَنَيْتُمْ‌ [6])

. اشاره به اينكه تمام اين جوش و خروش من براى مبارزه با دشمنان به سبب خطر مهمى است كه از بازماندگان دوران جاهليت نسبت به اسلام مى‌بينم و بيم‌

[1]. براى توضيح بيشتر به كتاب‌هاى معروفى همچون استيعاب ابن عبد ربه و اسدالغابه در شرح حال «وليد بن عقبة» مراجعه شود

[2]. «رضائخ» جمع «رضيخة» بر وزن «غريبه» به معناى عطايى است كه به كسى مى‌دهند و گاه به معناى عطاى قليل و كم آمده است‌

[3]. شرح نهج‌البلاغه ابن ابى‌الحديد، ج 17، ص 226

[4]. «تَأليب» به معناى جمع‌كردن و گردآوردن و تشويق به اجتماع نمودن است‌

[5]. «تَأنيب» به معناى توبيخ شديد است‌

[6]. «وَنَيْتُم» از ريشه «ونى‌» به معناى سستى كردن و به ضعف گراييدن گرفته شده است‌