علماى اخلاق نيز تمام صفات رذيله را خروج از حد اعتدال و از مصاديق افراط يا تفريط شمرده‌اند كه با آنچه امام در كلمات پيشين فرموده كاملًا مطابقت دارد.

در خطبه پنجم امام نيز آمده بود كه فرمود:

«وَمُجْتَنِي الثَّمَرَةِ لِغَيْرِ وَقْتِ إِينَاعِهَا كَالزَّارِعِ بِغَيْرِ أَرْضِهِ؛

آنان كه ميوه را پيش از رسيدن بچينند به كسى مى‌مانند كه بذر را در زمين نامناسبى پاشيده (هيچ كدام بهره‌اى از تلاش خود نمى‌گيرند)».

امام عليه السلام اين سخن را زمانى بيان فرمود كه مردم پس از رحلت پيغمبر اكرم و بيعت گروهى با ابوبكر خدمت آن حضرت آمدند و تقاضا كردند با امام به عنوان خلافت بيعت كنند.

در آيات قرآن مجيد نيز از عجله و لجاجت نهى شده است در يك جا مى‌فرمايد: « «خُلِقَ الْإِنْسانُ مِنْ عَجَلٍ سَأُريكُمْ آياتي‌ فَلا تَسْتَعْجِلُونِ»؛ (گرچه) انسان از عجله آفريده شده به زودى آياتم را به شما نشان خواهم داد ولى با عجله چيزى از من نخواهيد». [1]

همچنين در جاى ديگرى از قرآن مجيد در مذمت گروهى از كفار مى‌فرمايد:

« «وَلَوْ رَحِمْناهُمْ وَكَشَفْنا ما بِهِمْ مِنْ ضُرٍّ لَلَجُّوا في‌ طُغْيانِهِمْ يَعْمَهُونَ»؛ اگر به آنان رحم كنيم ناراحتى‌ها (و مشكلات) آنان را برطرف سازيم (نه تنها بيدار نمى‌شوند بلكه) در طغيانشان لجاجت مى‌روزند و سرگردان مى‌مانند». [2]

نكته چگونگى حبط اعمال‌

حبط به معناى بى‌اثر شدن و باطل گشتن است و به همين دليل در بعضى از

[1]. انبياء، آيه 37

[2]. مؤمنون، آيه 75