1. حكومت استبدادى و آن حكومتى است كه يك فرد بر جامعه مسلط مى‌شود و بدون هيچ قانونى اراده خود را بر آنها در هر چيز تحميل مى‌كند (مانند حكومت رؤساى قبايل در تاريخ‌هاى دور گذشته).

2. حكومت پادشاهى كه در آن نيز حاكم فرد واحدى است؛ ولى قانون و نظامى براى خود مقرر داشته است.

3. حكومت اشراف (آريستوكراسى) و آن حكومتى است كه در آن گروهى از اشراف بر جامعه حكومت مى‌كنند.

4. حكومت دموكراسى كه ملت حاكم واقعى جامعه است و به همين دليل از طريق انتخابات نمايندگان خود را براى مسائل قانونى و اجرايى و قضايى برمى‌گزيند كه گاه انتخابات بى‌واسطه است و گاه با واسطه.

البته حكومت الهى؛ يعنى حكومت انبيا و امامان معصوم نيز جايگاه ويژه خود را دارد. آنان از طرف خداوند منصوب به اين حكومتند و تمام خير بندگان خدا را طالبند، هر چند آنها هم براى پيشرفت كار خود و جلب حمايت توده‌هاى مردم در بسيارى از مواقع از بيعتشان بهره مى‌گرفتند و با آن رسميت بيشترى به حكومت خود مى‌بخشيدند. اين معنا در حكومت پيغمبر اكرم صلى الله عليه و آله و اميرمؤمنان عليه السلام به خوبى ديده مى‌شود.